Od kiedy przeprowadziłam się do Warszawy...bardzo dużo myślę o mieszkaniu w kamienicy.

Ta miłość do takich miejsc narodziła się już dawno, pogłębiła się w Paryżu...a teraz jest już w fazie szczytowania.Ale...ale.....jest jeszcze druga miłość...ma na imię Frank i mieszka sobie w Gdyni.

Frank jest miłością trudną, czasami nawet brutalną...myślałam,że będzie to spokojny typ, a on lubi dostarczać sporej dawki emocji.

Tak więc na razie sobie marzę....

Co więcej chyba zaczyna mi się zmieniać gust. Ja zwolenniczka czerni i bieli ,skandynawskiego minimalizmu....nagle mam wizje granatowych ścian, pełnych obrazów, pierdolnika książkowego...

i mocnych akcentów kolorystycznych....

tak się ma po 30stce?